ZW-Canada en Glacier NP

Yes, het is zo ver. We mogen weer 3 weken op vakantie. Erg naar uitgekeken en met maanden voorpret moet het toch iets moois kunnen gaan worden. Onze verwachtingen van deze vakantie: Mogelijke drukte, koud en warm, veel bergen, watervallen, meren en hopelijk veel beren.
Hopelijk worden de vele watervallen, meren en bergen ons niet te veel van het goede. We gaan het zien.

Onze koffers helaas erg vol moeten proppen ivm het wisselende weer dat we konden verwachten. Ieder 22 en een beetje aan kilo's. 1 Handbagage in een van de koffers en de andere los voor onze camera etc. We vlogen met British Airways. Dit ivm de voordelige prijs. We vliegen meestal met United Airlines. Maar €€€ in de pocket houden en ergens anders aan uitgeven is ook leuk.

We hebben een overstap in Londen waardoor het grootste deel van de vlucht rechtstreeks is. Naar Londen is zo voorbij. Daar even wachten tot we weer kunnen boarden. De koffers worden in Amsterdam al voorzien van een label naar Calgary zodat we in Londen de koffers niet hoeven ophalen. Wat een enorme berg tijd verdrijft is dat er tegenwoordig op veel vliegvelden gratis wifi is. Dus nog even facebooken, candy crushen of wat dan ook laat de tijd vliegen. We vliegen redelijk laat en de nacht ervoor hebben we vrij slecht geslapen. Dus wellicht wordt dit de eerste keer dat we kunnen slapen in het vliegtuig. Niet heel erg interessante films om uit te kiezen. Toch maar even proberen te slapen dan. Chicken or Pasta? De service aan boord is prima. Niet veel anders dan andere maatschappijen. 

Na de vlucht is mijn doel om zo snel mogelijk buiten te komen voor frisse lucht. Eerst ff een autootje ophalen. We kunnen kiezen tussen 5 verschillende modellen. Dus even winkelen en vergelijken. Het wordt de Nissan Rogue (Qashqai). Deze hebben we thuis ook. Meestal pakken we dan juist iets anders, maar deze kwam na het winkelen toch als beste uit onze test. ;) We kwamen laat aan en het is al donker als we naar ons eerste hotel rijden. De volgende dag hebben we een alternatieve route gereden om in Canmore te komen. Deze weg bleek een onverharde gravel weg te zijn. Bij aankomst in Canmore heb ik pas de eerste foto van de auto gemaakt waardoor je ziet hoe die alternatieve weg was. Prachtig dus.

Vanuit Calgary rijden we richting Canmore. Maar via internet heb ik begrepen dat je via de 40 en de 742 een mooie alternatieve route hebt naar Canmore. Na het Casino linksaf de 40 op. Daar staat een bord dat het afgesloten is na een aantal kilometer. We rijden toch door en precies bij de afslag naar de 742 is de 40 afgesloten. Wij kunnen dus nog net de 742 op. Na een klein stukje wordt het een onverharde weg, maar wel heel vlak en voorzien van gravel. Je mag hier 80km/h en dat is zelfs op deze onverharde weg op de meeste stukken prima te doen. In de bochten voel ik dat de wagen een beetje wil driften. Dus die doen we maar iets minder hard. Een camper volgt ons ook over deze weg en schroomt ook niet om de 80km/h te halen. Het weer is niet helemaal top, maar de uitzichten worden er niet minder om.

In Canmore even lekker door het stadje gebanjerd en rondgekeken. Het zonnetje kwam er lekker door en konden lekker buiten op het terrasje van The Grizzly Paw Brewing Company een lekkere Canadese maaltijd nuttigen.
Burger met Poutine. (friet met jus en kaas)

Vanuit Canmore wilde we Banff aandoen en alle bezienswaardigheden gaan bekijken. Nu blijkt het heel slecht weer te gaan worden. Aangezien wij altijd op bonnefooi reizen draaien we het schema om en rijden deze dag naar Radium Hotsprings zodat we de volgende dag deze weg terug kunnen rijden en hier alles kunnen bekijken. Onderweg krijgen we inderdaad een sneeuwstorm op ons dak. 

We rijden de volgende dag op tijd aan vanuit Radium Hotsprings en komen langs de hotsprings die nog niet open zijn. Het weer is er naar onze zin ook niet naar om te wachten en het water alsnog in te duiken. Na een fotootje rijden we door. 

Omdat we redelijk vroeg weg zijn gereden is de kans op wildlife ook groter. We houden daarom onze ogen goed gericht op de bermen en bosjes. We zien een bord langs de weg waarop staat dat je hier niet mag stoppen ivm beren. De weg is eigenlijk te smal en als iedereen stopt krijg je gevaarlijke situaties. Heel begrijpelijk. Tot er een aantal auto's toch gestopt zijn, maar in een soort zijstraatje staan. Tja, dat mag waarschijnlijk wel. Dus ook wij aan de kant om onze eerste beer op de gevoelige plaat te zetten. Er volgen nog meer auto's die ook gewon stoppen. De Grizzly is lekker aan het rondneuzen en is best nieuwsgierig naar iedereen. Hij snuffelt wat rond en kijkt zo af en toe eens op en naar ons en vervolgt daarna zijn weg weer. Hij loopt om de auto's heen om daarna de bosjes in te duiken. Prachtig.

Paint pots trailhead (51°10'09.0"N 116°08'50.5"W)
Aan de Kootenay Highway kun je een hike doen naar de paint pots. Een leuke redelijk makkelijk en korte hike. Een kleine klim brengt je naar wat poeltjes met vies roodbruin water. Er liggen her en der wat planken op de grond om overheen te lopen zodat je niet door het water hoeft en geen natte voeten krijgt.

Marble Canyon
(51°11'08.1"N 116°07'22.6"W)

Aan de Kootenay Highway
Een mooie hike die onderaan begint en oploopt naar hoger gelegen grond alwaar de spleet steeds hoger wordt.
Op sommige plekken hangt er nog ijs tegen de binnen wand aan. Het water klotst goed en snel naar beneden.

Voor Banff en omstreken verbleven we in Canmore. Een iets beter betaalbare plaats dan hartje Banff.
We zaten in hotel Ramada: 1402 Bow Valley Trail, Canmore.  Vanuit hier waren we in een paar minuten in Banff.

Uiteraard nemen we vanuit het hotel een zakje ijsblokjes mee om onze drankjes gekoeld te houden.

Ondanks de best wel hoge prijs gaan we toch zeker de Sulphur moutain op met de kabelbaan. Het uitzicht is prachtig op een hoogte van ongeveer 2200 meter.

Het uitzicht rondom is super mooi. Je kan heel Banff zien liggen.

Lake Louise, een klein dorpje met een heel groot meer. Een van de meest bekende meren van dit gebied denk ik zo. Je kan er een kano huren om er op te varen, maar veel zien we er niet. Maar goed ook misschien. Er zijn verschillende hikes te doen rondom dit meer. Wij kiezen voor een hike van een aantal uur.

We zijn bepakt, goede kleding, goede schoenen en goede zin. Op naar de Plain of Six Glaciers Tea House.(51°23'36.9"N 116°16'20.9"W)

Bij verschillende ranger stations wordt het afgeraden om deze te lopen omdat er nog veel sneeuw ligt en veel bomen omgevallen zijn door de lawines. We gaan lekker eigenwijs toch op stap en zien wel hoe ver we komen. 

Zo, na 2 kilometer komen we aan de andere kant van het meer aan. Dit was het makkelijke deel. Een lekker vlak wandelpad dat langs de over van het meer loopt. Hier is het nog redelijk druk. Nu nog ruim 3 kilometer de bergen in. The only way is up! Naarmate we verder lopen wordt het al wat rustiger. De meeste toeristen draaien hier om.

Het weer is prachtig, beetje fris, maar heel zonnig. En door de wandeling gaan wij het zeker niet koud krijgen. Dus de jas kan al uit. Op de foto zie je de sneeuw en de omgevallen bomen op de achtergrond. Zo liepen we af en toe door een laag sneeuw tot net onder onze knieën. Maar het was goed te doen. We waren blij met onze wandel stokken, dat boodt veel stabiliteit.

Op deze foto zie je dat het soms best tricky was om op een schuine helling over sneeuw te lopen. Wij hadden er met onze hiking schoenen genoeg moeite mee terwijl er zelfs mensen op gympen en sandalen voorbij kwamen.

Onderweg kwamen we ook rangers tegen die de weg aan het vrij maken waren met zagen en bijlen. Deze lopen de hele route af terwijl ze onderweg ook nog "even" het pad vrij maken van bomen.

De hike is een wandeling van iets meer dan 5 kilometer. Maar aangezien de laatste 3 over moeilijk terrein en omhoog is doe je daar een stuk langer over. Lake Louise is op dit moment nog te zien in de verte.

Af en toe hoor je een gerommel van lawines in de verte dat tegen de bergen aan galmt.

We komen zo af en toe mensen tegen die al bij het tea house geweest zijn. Dat geeft ons de bevestiging dat het dus te halen is. Ook worden we beloond met de woorden dat het Tea house gewoon al open is. 

Het laatste stuk is even een stukje steiler naar boven en daar pakken we even het dichtstbijzijnde bankje voor we naar het tea house gaan. Even uitpuffen.
We Made it!!
Tussen de bomen zien we het Tea House.

Op naar de chocolade melk.

Er zijn daar 3 studentes aan het werk en horen hen een aantal keer hetzelfde verhaal vertellen tegen de klanten. Ze zijn vandaag voor het eerst open, ze brengen een berg spullen zelf al lopend naar boven. De rest komt met een helikopter. Zij verblijven hier een aantal weken en worden dan afgelost door 3 andere. Ik had gelezen dat je hier alleen cash kon betalen en had dus cash bij me, maar nu blijkt dat je hier ook met Credit Card kan betalen al kost je dat wel wat extra.  

Na wat lekkers gegeten te hebben gaan we nog even lekker in de zon zitten en naar het gerommel van de lawines luisteren. We rusten nog even uit voor de de hele rit weer terug moeten. We kijken er een beetje tegenop, maarja we moeten wel. Naar beneden lopen gaat uiteraard wat makkelijker en sneller, al is het op de besneeuwde delen nog best tricky.

Wapta Falls (51°12'23.6"N 116°35'15.1"W)

Op de weg van Golden naar de Icefield Parkway komen we deze waterval tegen. Eerst loop je een redelijk vlak pad af richting de waterval. Je komt boven aan de water uit. Je kunt vanaf hier nar beneden hiken. Je komt dan uit op een klein strandje (foto). Smeer je hier goed in met "Off" tegen de muggen.

Natural Bridge
51°22'55.4"N 116°31'49.6"W
Vlakbij Yoho NP en het plaatsje Field ligt deze natuurlijke brug waar je even overheen moet lopen. Het water schiet onder je door. Een prachtig water spel.

En ook een beetje spannend als je er zo boven staat.

Spiral Tunnels 
51°25'52.9"N 116°24'09.9"W
Deze tunnels zijn gebouwd om de super lange treinen langzaam te kunnen laten stijgen, anders zou het te stijl worden.
De treinen op de foto is in feite maar 1 trein. Ze zijn zo lang dat de achterste wagons de tunnel nog niet in zijn voor de locomotief er al weer uit is.

Vanaf Moraine Lake gaan we de hike doen richting Consolation Lakes.
Het is een zware hike omdat er nog veel sneeuw ligt. Normaal is het een redelijk makkelijke wandeling. Maar we zakken regelmatig door een dikke laag sneeuw van 30 tm 90 cm. Het originele pad is niet meer te vinden en we volgen andere voetstappen en op gevoel. Verder dan het eerste meer gaan we niet.

Een kort uitstapje gemaakt naar Peyto Lake. Vanaf de Icefield Parkway richting Bow Summit (51°43'00.5"N 16°30'21.2"W)

Het ongelooflijke strakke Blauw/groene water met het contrasterende gebergte en wolken dek. Het ziet er net uit als een zwembad in je achtertuin. Zeker de moeite waard om even van dit uitzicht te genieten.

Een stukje verder op de Icefield Parkway stappen we uit voor een hike naar Mistaya Canyon. Een slot Canyon waar het water met grote snelheid doorheen klotst. (51°56'27.5"N 116°43'02.4"W)

Het leuke hier is dat je er heel dichtbij kan staan en op verschillende plaatsen. Het is niet afgezet met hekjes ofzo. Zo kun je het van verschillende kanten bekijken en beleven. 

Vervolgens komen we bij het Colombia Icefield Discovery Centre. Vanuit hier vertrekken de tours met de grote voortuigen naar de Gletsjer alwaar je een paar minuten op de gletsjer mag lopen. Het is stikdruk en belachelijk duur. Wij hadden vernomen dat je er ook een heel eind zelf kan komen met de auto en een klein stukje kan lopen zodat je aan het begin van de gletsjer uitkomt.

Dat is hier: 52°12'46.8"N 117°13'56.2"W.

Vanaf hier ook een mooi uitzicht van de gletsjer en gratis. Het waaide er enorm toen wij er waren.

Een iets minder bekende hike langs de Icefield Parkway is de Beauty Creek Trail.
52°19'24.2"N 117°19'10.0"W

Je moet net weten waar het is anders rijd je er zo voorbij. Je kan hier een mooie hike lopen om de drukte te ontlopen. Het is voornamelijk berg op. Het voordeel is dat de terug weg voornamelijk naar beneden is. ;).

Je loopt de hele tijd langs het water dat steeds dieper wordt. Het wordt afgewisseld met een aantal mooie watervallen. 

In Jasper zijn de hotels vol en of veel te duur voor mijn principes. Daarom rijden wij een stukje door naar Hinton en verblijven in het Holiday inn Hotel in Hinton. Ook in dit plaatsje was er al veel vol. Maar de prijzen zijn veel vriendelijker. De benzine die het meer kost is een schijntje op het verschil tussen te hotel prijzen.

Maligne Canyon ook een niet over te slaan slot canyon met prachtige watervallen en klotsend water.

Je kan een heel eind langs deze canyon af lopen. Er zijn een aantal bruggen waar je kan oversteken. Tot en met de 3e brug kun je aan de andere kant terug lopen naar het begin. Brug 5 en 6 zijn ook te bereiken met de auto via een omweg. Je kan vanuit daar ook naar brug 1 terug uit lopen.
Je kan er een hele dag langs blijven lopen of je gaat bijv bij brug 3 weer terug. Net zolang als je zelf wil.

Net zoals vele hikes, is het begin druk en hoe verder je gaat wordt het steeds minder druk.

Na Maligne Canyon en Medicine lake rijden we naar de Athabasca Falls.
Ongeveer een half uurtje terug de icefield parkway op.

Een wat grotere en brede waterval die regelmatig mooie regenbogen laat zien. 

Vanuit Athabasca Falls zijn we richting Valemount gereden om daar te overnachten en al een stuk op weg te zijn richting Wells Grey. We verbleven hier in het Best Western Valemount. Daar de vriendelijke dames achter de balie voorzien van klompjes om vervolgens iets te mogen uitzoeken uit het winkeltje. M&M's en een doosje waspoeder. Dus meteen maar een wasje gedraaid. Daarna lekker wezen eten bij de Summit Grill.

Hop 'n Hog tap and Smokehouse in Clearwater.
We waren er al langs gereden en het zag er gezellig druk uit. Wellicht een optie om daar 's avonds te gaan eten.
Na Wells Grey kwamen we er weer langs en besloten er maar eens naar binnen te gaan. Het was er erg druk en kregen in eerste instantie een plekje op het terras. Hier was het echt nog best koud. Dus meteen de vraag maar gesteld om zsm naar binnen te kunnen verhuizen zodra er plaats was. Dat duurde op zich nog best lang. Maar uiteindelijk toch nog gelukt. En ons hoofdgerecht gelukkig binnen kunnen eten. Buiten zou het heel snel afgekoeld zijn. Het eten was erg lekker. We kregen een sort mixed grill op een plank geserveert. De bediening was een beetje van slag, waarschijnlijk door de drukte.

Na lekker gegeten te hebben in het Smokehouse besluiten we toch door te rijden naar Kamloops. 
In Kamloops het Best Western Kamloops in gegaan en nog een kamer weten te bemachtigen. Even lekker langs het water gelopen in het Riverside Park.

Myra Canyon bij Kamloops heeft een oude spoorbaan die ze in gebruik hebben genomen als fietsroute. Bij beide ingangen van het fietspad staat men met fietsen. Dit is van Nederlanders.

Je fiets een gemakkelijke route over de verschillende spoorbruggen en rijdt zo ver als je wil en draait daarna weer om. De hele route is 12,5 km enkele reis. Na 25km en vele mooie uitzichten hadden onze onervaren fietsbillen het wel gehad en waren we blij weer terug te zijn. Maar een leuke fiets route waarbij onderweg allerlei informatie te vinden is over deze route en bruggen.

Aangekomen in Revelstoke gaan we eens het visitor center in om te zien wat we hier kunnen doen. Hier bekijken we een film over het werk van de lawine experts. Hoe ze lawines proberen te voorkomen door dynamiet de berg op te schieten en het sneeuw te laten vallen voordat er te veel sneeuw valt en de lawines te groot worden en het dus gevaarlijk wordt.

We zijn door Glacier np of Canada gereden, maar door het slechte weer niet veel kunnen doen. Dan maar doorgereden en bij Shelter Bay de pont genomen. Altijd leuk om even met een pontje te gaan. Net als we aan komen rijden willen ze de pont sluiten, maar we mochten toch nog mee. Was dat even geluk hebben.

We vervolgen onze weg nar het zuiden en komen door een grappig dorpje dat Silverton heet. Een klein mijn stadje.

Na Silverton vervolgen we onze weg langs het Slocan Lake naar het zuiden over de Highway 6. Een mooie rustige weg.

Uiteindelijk komen we aan in Nelson, een klein maar redelijk gezellig dorpje aan de Kootenai River.

We verblijven hier in het Best Western hotel.

We lopen wat door de winkelstraat en gaan daarna richting de rivier alwaar een ouderwetst trammetje rijdt. Voor een paar CAD$ Kun je op en neer langs het Lake Side Park tot aan de brug.

Vanuit Nelson rijden via Salmo richting de grens van USA. Door een mooie scenic route rijden bij Nelway de grens over Washington state in. Na het gebruikelijk vragenvuur en $6 verder, rijden we verder richting Newport. Een mooie bosrijke route.
Bij Newport gaan we de volgende staat Idaho alweer in. 

Aangekomen in Kalispell. De volgende morgen op tijd op en vertrekken we richting Glacier NP. 
Hier rijden de bekende rode bussen als tour bussen door het park. De "Going-to-the-sun road is halverwege het park gesloten ivm sneeuw. Door de strenge en lange winter is deze weg nog niet helemaal vrij gegeven.

We rijden en het park in en zien wel hoe ver we gaan komen op deze weg. Er zit uiteindelijk niks anders op dan om te rijden via de highway 2 en bij st Mary weer het park in te gaan.

Bij Many Glacer, maken we een paar schitterende ansichtkaart foto's van Swiftcurrent Lake en de bergtoppen daar achter. We boeken een boot tour naar Grinnel Lake. Deze vertrekt pas om 14:00 uur waardoor we nog ruim tijd hebben voor een andere hike. We besluiten om de Red Rock Falls te gaan bekijken.

De hike naar Red Rock Falls is een redelijk eenvoudige hike. Niet al te lang en niet al te veel hoogte verschillen. Bij de falls kun je lekker uitrusten op de rotsen. Op de terug weg zagen we mensen naar wat struiken kijken. Bleek er een Moose te staan. We waren er anders zo voorbij gelopen.

We zijn mooi op tijd voor de boot tocht naar Grinnel Lake. Vanaf het Many Glaciers Hotel vertrekken we over het Swiftcurrent Lake richting de andere kant. Daar stappen we de boot uit en lopen we een stukje door het bos om bij Lake Josephine te komen. Daar ligt de volgende boot klaar om ons richting Grinnel Lake te brengen. Onderweg wordt er vanalles verteld over wat we zien. Aan de kant gekomen kiezen we ervoor om ook even langs de "hidden Falls" te lopen. Een korte hike met een flinke klim. Daarna vervolgen we onze hike via een hangbruggetje richting Grinnel Lake.

Ondanks wat ingestorten bruggetjes en omgevallen bomen door de stormen van de laatste tijd komen we toch met droge voeten aan bij Grinnel Lake. Hier kunnen we een berg foto's maken en even genieten van het prachtige uitzicht. Na een tijdje lopen we weer terug naar de plaat waar de boot ons weer op komt halen. Al duurde dat nog wel een tijdje. Ook waren er meer mensen dan in de boot pasten. Je kan namelijk ook langs de meren hiken en dan met de boot terug. Maar mensen die met de boot gekomen zijn krijgen voorrang. Hikers moesten dus nog een boot later pakken.

Waterton Lakes.

 Vanuit Waterton de tour over het meer, over de Amerikaanse grens, genomen. Mooie uitzichten en grappig om de grens te passeren over het water. 
Vanaf het water zie je een duidelijke overgang waar de grens ligt.

Daarna naar Red Rock Canyon gegaan. 
Een leuke maar drukke plek. Het mooie rode gesteente begeleid het water richting de Blakistan Creek. Er is een hike eromheen en je kan makkelijk het water in om even lekker af te koelen. Want het water was ijskoud.

Blakistan Falls liggen hier maar 1 km vandaan en besluiten ook hier eens heen te wandelen. Het is een mooie makkelijke wandeling door het bos. Bij de waterval zijn er een aantal uitzichtpunten gemaakt van metalen stellages. Lekker even luisteren naar het gekletter van het water.

Cameron Lake
We nemen de Township road. Die volgens Google ook een aantal andere namen heeft, en rijden in de middag naar Cameron Lake. Het is er gelukkig niet heel druk en kunnen goed genieten van het uitzicht. Op de terugweg komen we langs de weg weer een aantal beren tegen. Het blijft een geweldig gezicht.

Vanuit Waterton lakes op weg naar Lethbridge voor een hotel. Onderweg komen we nog langs de Bison Paddock en rijden de loop road. Pas aan het eind van de loop zien we de bisons staan.

Op een of andere manier valt het een beetje tegen. Het is een weiland met wat bisons erin. Wellicht al te veel bisons in Yellowstone gezien.

Vanuit Lethbridge besluiten we om nog even terug naar Banff te rijden om de gemiste Johnston Canyon te bezoeken. Deze was ivm de storm gesloten. Te veel bomen op de weg en gevaar voor nog meer omvallende bomen. Nu was het weer open en deze canyon kun je bijna niet overslaan.

Ink Pots
Na de watervallen kun je nog doorlopen naar de inkpots.
Van het begin van Johnston Canyon is het 5,9 km lopen.

Best een flinke wandeling. Waarbij je een groot deel door het bos loopt en op het eind op een grote open vlakte komt  met veel water. Waarbij er een aantal inkpots te zien zijn.

Hier kun je omheen lopen en er staat op verschillende plekken bankjes. Je kan hier ook door het ondiepe water van de rivier lopen. Hebben wij niet gedaan aangezien het water erg koud was. Maar er waren zat mensen die het water over probeerde te steken via de stenen.

Op weg naar Calgary, onze laatste stop van deze reis, maken we een korte stop bij Lake Minnewanka en Two Jack Lake. Net als bij veel meren hier ook die mooie speciale kleur van het water dat prachtig afsteekt tegen de lucht en de groene bomen.

Na een berg bomen, liters water en kilometers hiking trails weer terug naar een stapel bakstenen.

Downtown Calgary.

Uiteraard zoeken we ook hier een mooi hoog punt om even over de stad heen te kunnen kijken.

 De Calgary Tower.

Onverwachts hadden we nog wat tijd over en hadden Head-Smashed-In Buffalo Jump World Heritage Site nog op de reserve lijst staan. Vanuit Calgary een kleine 2 uur rijden. Erg mooi verhaal met een dubbel gevoel. Het vangen en doden van één buffalo was zwaar werk.  Daar vonden ze wat op en dreven ze op deze plek, met een gehaaide truc, de hele kudde buffalo's van de rand deze rots. Zo waren ze allemaal gevangen en gedood met weinig moeite. Ze hadden genoeg te eten voor de hele winter. De overblijfselen gebruikte ze weer voor andere doeleinden.

Hieronder zet ik ons reis schema en pas deze iedere keer aan zodra ik meer tips krijg en deze wil verwerken in onze reis. Mocht je ooit in deze regio geweest zijn en een tipje hebben, hoor ik het graag. De planning is of vanuit Edmonton of vanuit Calgary. Edmonton had op dit moment betere vlucht prijzen, maar ligt wat verder weg van de Rockies. Dus we bekijken nu of de hogere ticket prijs van Calgary het opweegt tegen een extra dag rijden naar Jasper vanuit Edmonton. We neigen toch naar Calgary.