Boston - Nova Scotia

Bij aankomst bij de bali van Dollar Rent a car de standaard vragen gekregen. Zoals extra verzekeringen en of ik de benzine prepaid wil hebben. Dit allemaal geweigerd. In de computer blijkt dat er geen midsize suv meer staat en dus krijgen we een upgrade naar ik denk standard suv. Het blijkt een Dodge Journey in het wit geworden te zijn. Een grote wagen met veel ruimte. Een derde zitrij die al plat geklapt was en dus een zee van ruimte geeft. De auto heeft ruim 33500 miles op de teller. Niet heel nieuw en wat kleine krasjes op de wagen die ik even op de film gezet heb en op het contract vermeld. Bij het inleveren werd er om de auto gelopen en de benzine gecheckt meer niet. 

Na het ophalen van de auto rijden we naar ons eerste hotel in Tannersville PA. Best Western Poconos. We komen hier laat in de avond aan, maar hadden dit eerder deze week al vermeld bij ons mail contact met dit hotel ivm een pakketje dat we hier hebben laten bezorgen. 

De volgende dag rijden we naar Alexandria bay. Vanuit hier gaan er tours door de 1000 Islands. Daar bekijken we de 1000 islands vanaf de kant. Het weer is niet al te best dus we hebben geen zin om kou te hebben op een boot. Nog even een geocache gezocht en toen de brug over naar Canada. Aan de overkant staat een hoge toren waar je op kan en een mooi uitzicht hebt over een deel van de 997 eilanden. Je ziet, het weer is niet best. Jammer.

We zoeken een hotel op weg naar Montreal en komen uit in Cornwall ON, alwaar een grootse jehova's getuigen conventie aan de gang is. Alle hotels zitten 99% vol. Na een paar hotels af geweest te zijn vinden we toch een Best Western. Morgen naar Montreal. 

Montreal. Een stad in het Frans sprekende deel van Canada. Hier kun je met Engels je gewoon goed verstaanbaar maken. Pas du Problem.

Deze foto is genomen op de Mont-Royal. Inderdaad, vandaar de naam van de stad. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht over de stad. Het is tevens een mooi park waar je je prima een tijdje kunt vermaken. Zeker een aanrader als je ooit naar Montreal gaat.

L'oratoire Saint-joseph is een prachtige kerk. Van buiten is hij al imposant. Ga hier zeker even naar binnen. Deze staat vlakbij het park van de Mont-Royal. Er waren zelfs een aantal mensen die op hun knieën de speciaal voor deze mensen vrijgehouden trap op kropen om hun offer te geven.

Notre Dame

In het centrum "Centre-Ville" van Montreal staat de Notre-Dame. Net als in Parijs. Helaas vragen ze hier wel entree geld. Maar dat is maar C$5 per persoon. Dus dat valt mee. We twijfelen even, maar na de L'oratoire Sant-Joseph gezien te hebben zijn we hier ook wel benieuwd naar. De Notre-Dame overtreft dit dus even dik. Dit kerkje in het centrum van Montreal is werkelijk een kunstwerk. Je kijkt je ogen uit naar de bewerkingen van alles. De details zijn werkelijk niet te beschrijven. Groot groter, grootst. Deze mag je niet overslaan. Ook al houd je niet van kerken. 

Ook leuk om eens te bezoeken, het olympisch stadion. Hier vonden de spelen in 1976 plaats. Op dit moment vieren ze het 40 jarige bestaan. Maar het gebouw heeft zeker zijn glorie dagen gehad. Het ziet er een beetje vervallen uit. Er wordt wel aan gewerkt. Vanaf de toren heb je een mooi uitzicht over het olympisch park. En uiteraard is er van alles te zien en te lezen over de spelen van die tijd. Er worden nu evenementen in georganiseerd.

De route zou eigenlijk door Trois Rivieres gaan, maar daar blijkt ook een conventie te zijn en veel hotels volgeboekt. We wijken uit naar Drummondville als tussen stop tussen Montreal en Quebec City.

Quebec city - Centre Ville (downtown).

Gezellig stadje. Als we er aankomen zoeken we een parkeer plek. Het was even zoeken, maar stuiten per ongeluk op een parkeergarage waarvan de deur dicht is. Is het een parkeer garage of niet? Als we dichterbij rijden gaat de deur gewoon vanzelf open. Precies in het centrum een mooi plekje. Van buiten twijfel je gewoon of het wel een parkeer garage is. In het downtown gedeelte van Quebec is veel te zien en ook goed te voet te doen. Hier staat ook het hele dure hotel Fairmont Le Château Frontenac. Een mooie plek voor een sanitaire stop. Op het plein voor dit hotel heb je een mooi uitzicht over de St Lawrence rivier. Er stopt daar ook een tourbus, maar dit is geen hop on hop of bus.

Vanaf dit plein kun je met de trap naar beneden naar het water. Maar er gaat ook een lift naar beneden. Uiteraard moet je hier voor betalen. Ik geloof dan het iets van C$2,50 pp was. Dit liftje komt uit in Rue de Petit Champlain. Een smal gezellig toeristisch winkelstraatje.

Lift : 46°48'45.1"N 71°12'14.7"W

Winkelstraatje: 46°48'44.1"N 71°12'12.8"W

In dat winkel gebied zijn ook wat trappen en heuvels en we lijken al wel weer halverwege naar boven te zijn, dus besluiten de trap weer omhoog te nemen ipv de lift. Dit bleek toch nog wel een flink eind omhoog te zijn. Enfin, onze calorieën voor deze dag ook weer verbrand.

La Citadelle de Quebec. Deze Citadel ligt op loopafstand van het centrum, het ligt zowat in het centrum. Je kunt er een heel eind in en een kijkje nemen in het souvenir winkeltje, als je meer wil zien kun je tegen betaling met een tour mee. Op het moment zijn ze met een grote verbouwing / restauratie bezig. In de zomer maanden vind hier ook een wisseling van de wacht plaats.

Een stukje buiten Quebec city ligt Parc de la Chute-Montmorency. Met de daarbij behorende waterval. Je betaald entree voor het park en als je met de kabelbaan omhoog wil kun je dat erbij kopen. Wij betaalde C$40 (€28) voor 1 auto en twee personen incl kabelbaan. Een andere manier op boven te komen is via een heel lang trappen stelsel. Die trappen gaan het uiteraard niet worden. Vanaf bijna boven een mooi uitzicht op de brug en vanaf de brug een mooi uitzicht over de St Lawrence rivier. 

Vanuit Quebec volgen we de higway 138 richting het oosten. Hier ligt een mooi klein dorpje Tadoussac. Hier komen de Saguenay rivier en de Saint-Lawrence rivier samen. Vanuit hier gaan ook walvis spot tours. Het dorpje ligt er maar stil bij. We doen een kleine hike en proberen wat walvissen te spotten vanaf de kant. Helaas niets te zien. Het weer is helaas ook niet helemaal top. Fris en bewolkt.

We nemen de ferry van Saint-Siméon naar Rivière-du-Loup. Onderweg spotten we alsnog een enkele Beluga. Althans een klein stukje rug. Ook een enkele zeehond komt even kijken, maar verder blijft het erg stil in het water waar normaal toch heel wat walvissen moeten zitten. Wellicht toch nog net iets te vroeg in het jaar.

Op verschillende wegen komen we dit bord tegen. Vrij vertaald: Omheind terrein voor 7 km. Indien een moose ontsnapt is graag 511 bellen. Die moose zijn best groot en in de gebieden waar ze veel zitten hebben ze een hoog hek geplaatst naast de snelweg. We houden onze ogen open en hebben er uiteindelijk 2 achter het hek zien staan.

Wat eerst een hotel stop zou zijn is al weer aangepast naar een tussenstop. 

Grand Falls, een klein dorpje met een grote waterval met een klein parkje eromheen zodat je de waterval van alle kanten kan bekijken. Ook hier liggen een aantal geocaches. 

Er zijn in deze regio veel bruggen die overdekt zijn. Covered bridge. Dit deed men vroeger om de brug te beschermen van de weersinvloeden en om te voorkomen dat het gewicht van de vele sneeuwval de houten brug zou vernielen. Er wordt ook gedacht dat men het vroeger deed zodat vee er overheen durfde te lopen. Als het vee het water links en rechts zou zien zou het in paniek raken en een stampede veroorzaken dat de brug zou beschadigen.
Klik hier voor een lijst van dit soort bruggen.

Magnetic Hill

In Moncton ligt een optische illusie, die je met de auto kunt beleven. Het is de Magnetic Hill. Deze magnetische heuvel trekt je auto terug de heuvel op. Er is daaromheen nog van alles te doen, voornamelijk voor jonge kinderen. Een klein pretparkje achtig iets. Toen we aankwamen leek het alsof we voor de magnetic hill moesten betalen. Maar wij waren erg laat op de dag daar en er was niemand in het toll huisje en het leek gesloten, maar de poort naar de Magnetic Hill was open. Wellicht is het dus later op de dag gratis of was het park gewoon nog niet open voor het seizoen. Geen idee. Voor je de heuvel afrijdt staat op een bord precies wat je moet doen. Je rijdt de heuvel af tot aan een witte paal. Daarna zet je de auto in zijn vrij en laat de rem los. Op dit moment rolt de auto terug de berg op. Ik weet niet of het goed overkomt op het onderstaande filmpje, maar het is werkelijk erg grappig om te doen. Daarom ook 4 keer op en neer gereden. :)

Vanuit Moncton willen we naar PEI, Prince Edward Island. Een eiland dat tevens een aparte staat/provincie van Canada is. Het is aan de ene kant verbonden met het vast land door een lange brug de Confederation Bridge en aan de andere kant door een ferry. De toll voor de brug is C$46,- voor een auto.

We twijfelen even of we dit gaan doen en stoppen bij de laatste exit voor de brug. Daar spreken we wat mensen die er meer van weten. Zij vertellen ons dat je alleen toll betaald op de terug weg. Ons plan was om hier erover te gaan en dan de ferry aan de andere kant weer terug. Maar dat kost aardig wat tijd en als het ook nog een berg geld kost. Maar de brug betalen we dus niets aan aangezien we niet over de brug terug gaan. We betalen alleen de ferry. Dus gas erop en die brug over. Aan de overkant het kleine dorpje bezichtigd en een geocache opgepakt. Nu over het eiland richting de ferry.

Lekker uitgerust en uitgewaaid op de ferry. Nog best pit genoeg om een stuk richting de Cabot trail te rijden. We rijden vanaf de ferry via Antigonish richting Baddeck. Daar een leuk hotelletje gezocht om de volgende dag de cabot trail te gaan rijden. Smorgen nog even wat route tips gevraagd bij de receptie. Here we go! 

De cabot trail. Ik had er helaas meer van verwacht met meer of een continuïteit van geweldige uitzichten tijdens je rit.

80% van de route rijd je tussen hoge bomen. Je moet dus goed weten of je ergens wil stoppen en waar. Het heeft zeker super mooie uitzichten, laat daar geen twijfel over zijn, wellicht lag mijn verwachtingspatroon te hoog.

Gelukig hadden we de tips nog.

De eerste tip was om de route tegen de klok in te rijden. Dit was zon technisch gezien beter. Dan heb je smorgens de zons opkomst en later op de dag in het westen de zonsondergang. En kun je langer van het licht genieten zonder dat het achter bergen of bomen zit. 

Bij Middle Head zit Keltic Lodge, een zeer luxe uitziend hotel. Vanuit hier start een mooie hike naar het puntje van dat schiereilandje. Dat geeft een prachtig uitzicht op zee.

Een leuk uitstapje is de route te verlaten en via White Point te rijden. Een mooier ritje dan nog meer tussen de bomen te rijden.

Heb je erg veel tijd kun je vanaf dat punt helemaal naar Meat Cove rijden voor nog meer mooie uitzichten. Vanaf verschillende plekken is het mogelijk om walvissen te spotten vanaf het land. Helaas hebben wij er geen gezien.

Na een mooie rit over de Cabot trail even rusten en even wat lekkers eten.

Tevens bekijken we even de schade aan de auto van de door ons aangereden gele vlinder. De meeste wisten nog te ontsnappen aan onze snelheid. Deze dacht een zachte landing te maken op de grill van de Dodge. R.I.P.

Volgende stop Halifax.

Peggy's Cove. Een typisch plekje dat in de folder staat en je er dus heen moet. En zo het geschiede. In de planning stond het niet maar onder weg terug naar Halifax van het oppakken van Canada's eerste geocache kwamen we er toch vlak langs.

Een foto maken zonder er een andere toerist erop is niet mogelijk. Dan zul je waarschijnlijk om 05:00 uur smorgens terug moeten komen. We wilden eerst even het visitor center in om wat info in te winnen. Helaas ze zijn dicht ivm lunch. Terug over een uur. Dan zelf maar op pad. Een schattig vuurtorentje staat boven op de rotsformatie trots te wezen. 

Terug in Halifax, gaan we eens naar downtown op zoek. De gezellige boardwalk verrast ons. Op een of andere manier hadden we dit niet mee gekregen in de voorbereiding ofzo. Het was er lekker weer, volop gezelligheid. Leuke kleine eet tentjes. Vanuit daar nog even een wifi opgezocht en een walvis tocht geboekt voor morgen in de Bay of Fundy

Uiteraard nog even een Poutine getest. Een traditioneel gerecht uit Quebec dat ze ook in meerdere plaatsen/staten verkopen. Het is niet meer dan een bak friet met blokjes kaas en een scheut hete jus erover heen gegoten. Hier kun je soms extra ingrediënten aan toe voegen zoals wij hier bacon toegevoegd hebben. Je moet het even geproeft hebben. Het is nog lekker ook.

Vanuit Halifax via de 101 naar Digby en dan door naar Tiverton. Hier zullen we de walvis tocht gaan maken met Ocean Explorations. Om bij Tiverton te komen moet je met een ferry dat iets van C$7,- kost. Het mooie is dat dat alleen voor de heen weg is. Terug is gratis. De walvis vaarder heeft zijn kantoortje precies aan de andere kant waar de ferry aankomt. We hebben nog even tijd voor we gaan varen dus besluiten de hike te doen naar de balancing rock. Hoe komen ze toch op die naam. Je verzint het niet he! 

Vanaf dat punt ook een mooi uitzicht over het water waar we straks een stukje gaan varen. Hopelijk zonder al te veel over de rand te hangen. Maar alles voor de walvissen.

Op naar de walvissen. Veiligheid voorop. Iedereen kreeg een mooi oranje pak, handschoenen en een muts. 

- Pak= Blijft lekker drijven.

- Handschoenen = Om je vast te houden aan de touwen op de boot.

- Muts = Gewoon omdat het fris is op zee. Het water is ruw en de boot stuitert goed op het water. Als hij wat harder gaat wordt het nog een leuke attractie. Bij het stil dobberen bij wat zeehonden, begin ik het toch wel warm te krijgen. En dat was niet van de zon. Gelukkig varen we weer door. Op volle vaart heb ik nergens last van, dus ik krijg weer wat meer kleur op mijn gezicht en de druppels zweet op mijn rug trekken weer mijn lijf in waar ze horen. Ivm het weer moeten we stoppen met de tour. Helaas geen walvissen gezien. We krijgen allemaal een deel van ons geld terug. Bij terug komst nemen we de ferry terug naar het vast land en waarempel vang ik een glimps op van een vin in het water vlakbij de ferry. Het ging te snel en het bleef daarna weg. Dus geen bewijs of foto. Wellicht proberen we later nog een walvis tour te vinden richting Boston.

Bij Digby besluiten we de ferry naar Saint John te nemen. Wellicht spotten we vanaf die boot nog wat in het water. We kiezen een mooi plekje op het boven deck waar we een mooi uitzicht hebben over het water en de horizon. Ik spot weer een bruine vin, maar verdwijnt weer snel onder. Bij het bereiken van de overkant komen er steeds meer meeuwen die graag wat lekkers willen. Ze ruiken de lucht van de keuken van de boot.

In Saint-John aangekomen is daar ook een conventie aan de gang en alle hotels zitten vol. De vriendelijk meneer bij de receptie hielp ons zoeken en na 10 minuten in de weer geweest te zijn blijkt deze meneer gewoon Nederlands te spreken. Een uur verder is er een prima hotel beschikbaar. Dus de auto maar weer in. De volgende dag naar Acadia NP.

De volgende dag, lekker weer. Op naar Acadia. De navigatie doet raar en stuurt ons een andere richting op dan de officiële bordjes zeggen. Laten we de bordjes maar volgen. Er is maar 1 weg naar het park. Acadia is een mooi redelijk compact park met een aantal leuke hikes en een berg top. We kiezen een mooie route om zo ook wat geocaches op te pakken en komen als laatste bij Cadilac Mountain aan. Voor we de top bereiken komt er een dreigende wolk aan. Bovenop de berg gaat het ineens erg te keer. Uitstappen is geen optie. Dan maar weer naar beneden, of... wacht even er is weer licht achter de wolken. Laten we even afwachten wat het doet. Nog geen 20 minuten later is de wolk verdreven en schijnt de zon weer op ons bolletje. Binnen no time komen er overal weer mensen vandaan en gaat het leven weer door.

Na Acadia rijden we richting The White Mountains tot aan North Conway. Daar een hotelletje gezocht. Dit lag tegenover een Applebee's. Dus het eten was ook al duidelijk. Vlak achter het hotel ligt ook een outlet mall. Daar nog even heeeeel goedkoop bij Tommy Hilfiger kunnen shoppen.

Bij het binnen rijden van bijna elke park gaan we even langs het visitor center. Hier vragen we meestal wat de highlights van het park zijn.

Hier kiezen we uit wat we gaan bekijken en wat niet. Een korte hike vinden we wel leuk, maar niet een van een hele dag bijvoorbeeld. Watervallen zijn altijd wel een favoriet. Dus we zoeken er een paar uit met een niet al te lange hike. Er liggen hier ook nog wat geocaches dus dit kan een leuke combi worden.

 Iets verder richting Franconia kun je met een kabelbaan de berg op. Hier is nog een korte hike om bij een uitzicht toren te komen. Vanaf hier een top uitzicht over de bergen. Je ziet hier bergtoppen van New York tot aan Canada. En dat is een eind weg.

Vanuit Franconia is het maar een klein stukje om naar onze vrienden Ben en Jerry.

Op de parkeer plaatsen wordt het verkeer geregeld. Dat ons al een klein idee geeft over de populariteit van deze lokatie. Op de parkeer plaats ligt tevens de Graveyard van alle ijs smaken die het niet gered hebben. 

Buiten de fabriek staan een enorme rij van mensen die een ijsje komen kopen. En binnen in het winkeltje is er van alles te koop omtrent Ben&Jerry. De tour door de fabriek kost slechts 4$. We zijn daar wat later op de dag en zien de medewerkers de fabriek schoonmaken. Ga er ook niet heen in het weekend want dan is de fabriek dicht en zie je dus helemaal niemand. Grappige, doch korte tour met een klein ijsje na. Zeker leuk om langs te gaan als je in de buurt bent. Een grappig verhaal is dat elke werknemer 1 pint gratis ijs krijg per dag dat hij werkt. Dat is dus zo'n grote beker. Sommige werken daar met meerdere leden van hun familie en nemen dus erg veel ijs mee naar huis. Sommige winkels accepteren zelfs deze pints als betaal middel. Om deze mensen van hun ijs af te helpen.

Het was ook nu weer een gevecht om een hotel te vinden binnen ons budget en niet al te ver weg. Toen op advies van een ander hotel die geen kamers meer had, gewezen op Hob Knob Inn in Stowe. Erg vriendelijke dame bij receptie, waarschijnlijk eigenares. Ruime kamer prima bedje, prima ontbijtje.

Vanaf Stowe Rijden we over de scenic byway 100 richting het zuiden. Richting Brattleboro. Het is een prachtige weg door het groene gebied. Iets voor Brattleboro kom je langs twee overdekte bruggen. De eerste is Scott Bridge bij Townshend. De tweede is die op de foto. West Dummerston Bridge. Er waren zelfs mensen onder de brug in het water aan het zwemmen. Er was een heel klein strandje langs de "West river".

De volgende stop is Boston. De stad van de universiteiten en de Freedom Trail. Maar ook van het cafe dat een bekende serie op tv inspireerde. Cheers. Het is niet hèt Cheers cafe, maar hier heeft de bedenker van de serie zijn inspiratie op gedaan. Vervolgens een deel nagebouwd in een studio. 

Uiteraard is een tour door een stad altijd leuk. Meestal zijn de mensen van de Ducktours net even iets leuker en minder geforceerd in hun verhaaltje dat ze moeten vertellen dan de andere tours van bijv. hop on hop of. En deze gaan natuurlijk ook nog het water op, en dat is toch ook altijd wel leuk. Dan zie je de stad vanaf het water en zie je weer andere dingen.

Bij ons Best Western hotel in Sharon/Foxboro verbleven ook de Ghostbusters. Dus zeker geen last van spoken. Even leek het de echte te zijn. Volgens de dame achter de receptie was de film niet ver daar vandaan opgenomen. Maar later de foto's op internet er nog eens bij gepakt. Maar er zitten toch wel wat duidelijke verschillen. Dit is een mooie replica. Waarmee de eigenaar goed de blits maakt en wellicht wat promo opdrachten eruit sleept.

Cape Cod. Het is een stukje rijden om helemaal naar het eind te komen. Maar het is best een leuke rit met een aantal leuke plaatsjes om evt onderweg te bezichtigen. Provincetown is dan ook wel een van de leukste. Een erg gezellig winkelstraatje, 1 straat vanaf het strand.

Je kunt dus via het strand de ene kant op lopen en via het winkelstraatje terug bijv.. Er zijn ook verschillende clubs en restaurantjes. Ben je gay, dan zul je je hier ook goed kunnen vermaken aangezien je zeker niet de enige bent. Vanuit hier vertrekken ook flinke boten voor whalewatching tours.

Vanuit Cape Cod rijden via de kust naar New York. We passeren een leuk dorpje Newport. Hier zijn ook een aantal antebellum huizen die je kan bezichtigen. We zoeken een hotel op redelijk korte afstand van het vliegveld Newark aangezien we alweer bijna op het eind van de reis zitten. We rijden naar St George NY alwaar we richting de Staten Island Ferry rijden. Hier zoeken we de munimeter parking op. Stel je navigatie in op: Staat: New York, Stad: St George, Straat: Ferry Terminal Viaduct, Huisnummer: 1 of 40°38'32.1"N 74°04'30.4"W. Hier rijd je in en parkeer daar je auto. Koop een kaartje en leg deze onder je voorruit. Dit kost op het moment van schrijven $8,- per 18 uur en maximaal 18 uur. Dus geen overnachtings parkeerplaats. Vervolgens neem je de Staten Island Ferry naar Manhattan. Deze Ferry is GRATIS en vaart langs het Vrijheidsbeeld.

Vanaf de ferry zien we dat het nog steeds niet heel erg mooi weer is. Op onze planning stond Manhatten niet op omdat we er al vaker waren geweest, maar aangezien we nog een dagje tijd hadden hebben we besloten om toch nog even wat NY city op te snuiven en naar de freedom tower te gaan. Daar waren we nog niet op geweest. Maar ter plekke stond de toren nog steeds in de mist. Dan heeft het gewoon echt geen zin om naar boven te gaan. Dus helaas niet boven geweest. Dan maar even naar Times Square. Ook altijd leuk om even overheen te lopen en te kijken naar alle mensen.