Houston - Austin - Dallas - Memphis - New Orleans

Yes, daar gaan we weer. Op naar Amerika. Dit keer eens helemaal iets anders. Geen herhalingen van plaatsen waar we al eens eerder waren. Nee totaal nieuw. Texas, Mississippi en Louisiana. 

We landen op Houston maar besluiten ivm jetlag perikelen om Houston pas op het laatst te doen. Je bent toch vroeg wakker en dan is er in een stad nog niet veel te doen en kun je deze tijd beter gebruiken om een stuk te rijden. Na het landen halen we onze Ford Escape op en rijden direct een stuk de stad uit naar Katy. Hier had ik een Best Western gevonden. Een goede uitval basis om de volgende dag vanuit te vertrekken.

Onder weg stoppen we even om een geocache te vinden. In een landelijk gebied parkeer ik de auto op de inrit naar het weiland. Even de cache zoeken. Na een aantal minuten weg geweest te zijn komen we terug bij de auto, zit hij helemaal vol met lieveheersbeestjes. Ook wijzelf worden bedolven door deze ladybugs.

Tja, wat nu, als we instappen zitten ze ook binnen. We proberen ze bij de deuren weg te halen en van onze kleding af te kloppen om vervolgens heel snel in te stappen. Dat leek inderdaad een goed plan, helaas geen 100% score gehaald. Eerst maar even weg rijden om vervolgens de ramen te openen en de rest van de vriendjes buiten te zetten.

Een paar honderd meter verder stoppen we weer voor een geocache en als we uitstappen blijken er nog steeds lieveheersbeestjes op de auto te zitten. Gelukkig zijn het geen muggen of andere vieze beesten.

Na een paar pogingen lukt het ons de auto vrij te maken van deze lieveheersbeestjes.

We komen aan in San Antonio en zoeken ons hotel dat we al eerder opgezocht hadden. Best Western Alamo Suites Downtown. We droppen onze spullen en nemen de bus naar het centrum. Dus zo downtown was het hotel niet. Maar heel ver met de bus was het ook niet en je had het wellicht kunnen lopen. Maar er zijn niet voor niks bussen.

We stappen uit bij de Torch. Een kunstwerk midden op een rotonde aan het begin van het centrum.

Vanuit hier lopen we verder het centrum door.

Ben je in San Antonio kun je niet om The Alamo heen natuurlijk.

Dit gebouw heeft een bijzondere betekenis voor vele. De veld slag die hier heeft plaatsgevonden heeft vele levens gekost.

Het was een dappere strijd.

In gebouw kun je vele verhalen lezen en draait een film over hoe het allemaal gegaan is. Achter dit gebouw is een grote tuin waar je helemaal doorheen kunt lopen en waar alle feiten nog eens uitgelegd worden. Zeker een must do als je in San Antonio bent.

Ik val in herhaling, maar ook deze stad heeft een toren en dus moeten we daar bovenop staan.

Prijzen waren in 2015:

Volwassenen: $10,95

65+ en militaire: $9,95

Kinderen 4-12: $8,95

Voor deze prijs krijg je toegang tot het uitzichtpunt, de geschiedenis van Texas en de 4D film.

Van bovenaf heeft het een mooi uitzicht over San Antonio.

San Antonio staat ook bekend om de River Walk. 

Een omweg van de San Antonio River door het centrum. Langs deze waterweg ligt een wandelpad en zijn er verschillende restaurants intussen gevestigd. Dit maakt het een leuke wandeling dat wat lager ligt dan straat niveau. Er varen rondvaartboten door de rivier, waarbij de stuurman wat verteld over wat je ziet.

We lopen een stuk van dit pad en nemen een rondvaart om vervolgens een hapje te doen bij Hard Rock cafe. 

Onder weg richting Austin TX, stoppen we nog even bij San Marcos Premium Outlets. 

Even lekker shoppen, gewoon omdat het kan.

Daarna weer verder op weg naar Austin.

Food Trucks

Bij het programma Foodtrucks op 24kitchen had ik gezien dat hier een berg foodtrucks zouden moeten zijn. En vooral deze plek zou bijzonder moeten zijn. Dus dat moeten we dan maar even gaan controleren. Ik had het opgezocht en wist ongeveer waar het moest zijn. We waren te voet gegaan vanuit het centrum waar we de auto hadden geparkeerd. Het was toch best een flinke wandeling. Maar uiteindelijk was het de trip wel waard. Genoten van de specialiteit van het huis. Dat met veel enthousiasme werd voorgeschoteld. Terug een kortere weg gevonden langs de Colorado River. Maar er zijn in Austin nog veel meer plekken waar foodtrucks staan.

Op de terug weg van de foodtrucks naar het centrum kom je over de Batbridge. De brug die S Congress ave naar de overkant brengt.

Elke avond verzamelen er veel mensen op de brug om het uitvliegen van de vleermuizen te zien. Wij dus ook. Er loopt een meneer over de brug met een batman t-shirt en gaat graag op de foto met iedereen. Als de schemering al bijna tot nacht is overgegaan komen uiteindelijk de vleermuizen onder de brug vandaan. Het is erg lastig ze te fotograferen. Ze zitten niet stil helaas. Ze vliegen rondjes om de brug pilaren en vreten zich vol aan kleine vliegjes. 

We maken een ritje richting Covert Park at Mount Bonnell. Een mooi stukje berg waar je op kan en een mooi uitzicht hebt over de Colorado River en Austin.

Via een lange trap klim je omhoog en kom je bovenaan de berg uit.

Vanaf daar kijk je mooi uit op de villa's die aan het water staan. 

De volgende bestemming is Fort Worth. Een plaatsje met een oud en een nieuw gedeelte. We rijden het nieuwe centrum in en zoeken een parkeer plek. Het is druk, erg druk. Bij het lokale vv kantoor vragen we wat er allemaal te doen is in Fort Worth. Daar komen we erachter dat het Vetrans day is en dat er zo een parade langs komt. Vallen wij even met de neus in de boter. We zoeken een plekje uit en gapen naar de oudjes die door de parade heen komen. Er zitten wat belangrijk uitziende mensen aan de overkant op een tribune. Het volkslied wordt niet overgeslagen en alle belangrijke mensen worden voorgesteld.

In het oude gedeelte van de stad Fort Worth wordt er dagelijk een Caddle Run gedaan. Het dagelijkse uitje van de longhorn koeien.

Vooraf lopen er wat coboys op hun paarden rond om met iedereen die wil op de foto te gaan en om het sfeertje vast een beetje te maken.

Vervolgens gaat iedereen op de stoeprand staan en wacht tot de longhorns voorbij sjokken. Ook de nabije omgeving is in de cowboy stijl met een saloon etc..

Na Fort Worth is Dallas aan de beurt. We zoeken vooraf op internet een mooie plek om te parkeren. En dat is een grote parkeer plaats vlakbij de Reunion Tower.

De Reunion Tower is niet zo heel hoog en zeker wel prijzig en dus besluiten we om in deze stad niet de toren op te gaan.

Vanuit hier rijdt ook de hop-on hop-of bus dus wachten we even tot hij er is. 

Het centrum van Dallas lijkt vanuit de bus niet zo heel groot, veel dingen zijn waarschijnlijk ook wel te voet te doen. We krijgen een prive detour aangezien het niet druk is die dag en de chauffeuze rijdt ons naar verschillende plekken die normaal niet in de route zitten, maar die ze ons toch graag wil laten zien. Waaronder een bedrijfstuin die vol staat met kleine fonteintjes, een bijzondere kapel met een spiraal vormig dak met glas in lood raampjes; Chapel of Thanksgiving. We rijden langs het Kennedy Memorial, wat er mijn inziens niet heel erg indrukwekkend uitziet. Een groot wit hol blok. 

We stappen de bus uit bij het sixt floor museum op Dealey PLaza.

De schoolboeken opslag plaats waar het allemaal gebeurde. De brute aanslag op president JF Kennedy. Het is zeker de moeite waard om het museum te bezoeken. Het hele verhaal wordt uitgelegd met koptelefoons en foto en video materiaal. Je komt bij de plaats waar de schutter vandaan schoot. Buiten ziet het er nog precies hetzelfde uit als toen. Een wit kruis op de weg staat voor de plek waar JFK voor het eerst geraakt werd. Een paars kruis op de weg staat voor de plek waar het fatale schot plaatsvond. Een aantal meter achter elkaar.

Bij de eerste ronde met de tour bus kwamen we langs deze rij met foodtrucks. Dat ziet er altijd gezellig uit. Ze staan hier aan de rand van een school campus en de scholieren staan in de rij bij de verschillende trucks. Ook wij moeten er maar wat van proeven. Niet te veel want we hadden nog een leuke zaak gezien die de lekkerste Brisket schijnt te hebben. Namelijk Sonny Bryans Smokehouse - West End. Bij beide een klein hapje dan maar. 

Via internet gevonden kunstwerk, dat ik nog even van dichtbij wil zien.

The Mustangs of Las Colinas. De fonteinen onder de benen doen denken dat de paarden er met een flinke pas doorheen lopen. 

In het gebouw dat er bij staat is een museum gemaakt over Robert Glen die dit kunstwerk tot stand heeft gebracht in 8 jaar tijd.

Vanuit Dallas een flinke trip gemaakt richting Texarkana, een plaats dat precies op de grens ligt van... precies, Texas en Arkansas. 

We pakken ook de staat Oklahoma even mee en pakken daar een Geocache op. Dan kunnen we die staat ook afstrepen. De volgende dag rijden we naar Hot Springs een plaatsje dat al heel lang bekend staat om zijn badhuizen van natuurlijke heet waterbronnen. Een leuk gezellig klein plaatsje met een toren op een berg. Daar moeten we natuurlijk even op. Vanaf daar een mooi uitzicht over de natuur en Hot Springs. Uit de fontein op straat komt ook warm water.

Little Rock is een leuk klein dorpje aan de Arkansas River. Bij aankomst gelijk maar even naar het visitor centrum om eens te zien wat hier te doen is. We worden geholpen door een zeer vriendelijke man, en hij krijgt van ons een sleutelhanger met klompjes eraan uit Holland. Deze hebben wij een berg meegenomen om bepaalde mensen iets leuks te kunnen geven en wellicht wat extra service voor te krijgen. Er rijdt een tram door Little Rock en besluiten deze te nemen om een beeld te krijgen van het stadje. Het lijkt wel een beetje uitgestorven en na de rondrit besluiten we om er niet veel langer nog rond te hangen en gewoon door te rijden naar de volgende bestemming.

Memphis here we come.

In Memphis zoeken we ook het visitor centre op en kijken wat er te doen is. Het is zondag en dus niet heel erg levendig helaas. We kunnen een tour doen maar zien dat deze tour niet heel veel te bieden heeft en alles redelijk dichtbij elkaar is. Dat kunnen we zelf ook en hoeven we er geen $40 voor neer te leggen. In het centrum lopen we even rond, maar is inderdaad vanwege zondag erg rustig. We maken wat foto's en zoeken wat caches in de buurt. Sunny Studios lopen we langs maar gaan niet naar binnen. Zo grote fan van Elvis zijn we nou ook weer niet. We gaan wel langs Graceland. We komen nog langs het Peabody Memphis hotel alwaar de wereld beroemde eenden hun dagelijkse tripje doen door het hotel. Er staan werkelijk een berg mensen te wachten tot de eenden van het dak naar beneden komen met de lift. De lift gaat open en er komen wel geteld 5 eenden uit de lift. Ze duiken de fontein in. Dat was het.!?! Ik dacht dat het spectaculairder zou zijn. 

We zoeken de auto op en stellen Graceland in op de navigatie.

Even bij Elvis op Bezoek. Er zijn verschillende tours van $40 tot aan $80.

$40 is voor ons voldoende. Je krijgt een iPad tour door zijn huis, bijgebouwen en tuin. Op de iPad krijg je uitleg over wat je ziet. En je kan op de iPad nog extra foto's en filmpjes bekijken. Erg leuk gedaan. 

Op de terug weg kun je de vooraf gemaakte foto kopen voor het belachelijke bedrag van $36. We lopen er maar snel voorbij. 

Vanuit Memphis rijden we naar Tunica. Dit is een klein plaatsje langs de Mississippi river. Hier staan een aantal Casino Hotels en via het spel MyVegas hebben we hier een gratis overnachting en gratis eten. Dat scheelt toch weer in de kosten. Onderweg rijden we langs de vele katoen velden die pas geoogst zijn. Er liggen overal nog kleine plukjes katoen op het veld en langs de weg. Leuk om eens te zien waar dat vandaan komt.

Vanaf Tunica rijden we de highway 61 af naar het zuiden. De volgende dag vervolgen we de 61 en schieten we bij Port Gibson de Natchez Trace Parkway op. Dit is een rustige door een groen gebied lopende weg richting Natchez. Deze Parkway Loopt van Natchez helemaal tot aan Nashville. Het is een mooie weg om een stuk van te rijden, maar tot aan Nashville lijkt me erg veel. Het is erg groen om je heen en komt niet heel veel tegen onderweg.

In Natchez checken we in ons hotel en gaan richting de Mississippi river om te zien wat daar allemaal is. Toevallig ligt daar net een heuse rader boot. Hij wordt voorzien va nieuwe voorraad wijn. En als de opvarende weer terug het schip op gaan van een uitstapje in de stad weten we ook waar die wijn goed bij smaakt. Inderdaad, bij de Bingo! 

In het gebied langs de Mississippi was het vroeger niet meer dan normaal dat daar slaven werden gedreven. De grote villa's ofwel Antebellum huizen zijn daar in overvloed. De een is nog groter dan de ander. Vele van deze huizen doen rondleidingen of zijn gewoon open voor publiek. Ze zijn allemaal prachtig om te zien, ondanks de vreselijke dingen die hier gebeurt zijn tijdens de slavernij.

Na Natchez gaan we via Hattiesburg richting Biloxi. In Hattiesburg worden we bij het inchecken gewaarschuwd dat er mogelijk tornado's komen vannacht. We worden verteld waar we heen moeten als ze ons wakker moeten maken voor tornado's. De volgende dag blijkt er wel een tornado in de buurt geweest te zijn, maar niet dicht genoeg om ons wakker te hoeven maken. We hebben zelfs niet eens last gehad van het slechte weer. Op naar Biloxi. Ook hier slapen we voor niks met onze MyVegas punten. Biloxi is een klein plaatsje dat groot is geworden door de hotels met casino's. Het heeft een langgerekt en mooi strand. Gezellig, zeker als het gratis is.

Na Biloxi rijden we langs de kust over de highway 90 richting New Orleans. 

Een mooie trip door het moeras gebied.

Vlakvoor New Orleans ligt het tijdens de orkaan Katrina verloren gegane Six Flags.

We stellen toch even de navigatie in om het eens van dichtbij te gaan bekijken. Hoe dichterbij je komt hoe beter je ziet hoe zwaar die orkaan is geweest. Het ziet er zeer droevig uit. De achtbanen komen nog net boven de bomen uit. Maar het is doodstil.

Bij de ingang proberen we dichterbij te komen, maar worden al snel terug gefloten door beveiliging. We mogen geen foto's maken. Waarom niet, is mij een raadsel. 

Terug rijdend om het park schieten we nog een paar foto's.

Het ligt er maar zielig bij en er is geen investeerder die het wil opknappen.

New Orleans, je spreekt het uit als nuw orlens. Een levendige stad vol met muziek en mooie panden. We zijn er in het weekend en overal op straat wordt muziek gemaakt. Er zijn ook andere straat artiesten en kunstenaars. Een beignet eten bij Cafe du Monde schijnt een dingetje te zijn. Er rijden trollies door de stad die $3 dollar voor een dagticket kosten. Dus daar kun je goed mee heen en weer komen. We parkeren onze auto in een goedkopere parkeer garage iets verder uit de stad en nemen daar de trollie de stad in. Ons hotel lag nog verder uit de stad, dat was iets goedkoper dan zo heel erg duur midden in de stad.

In New Orleans is jaarlijks het Poboy festival. Wij waren toevallig in de buurt en dachten we gaan even langs om te zien wat dat precies inhoud. Het begint op de hoek van Oak street en Eagle Street. De muziek tent die je op de foto ziet staat op dat kruispunt. De artiesten in de tent kijken de hele Oak street in waar langs de weg kraampjes staan waar ze verschillende Poboy broodjes verkopen. Met vlees of vis en in allerlei variaties. Het is eigenlijk gewoon een klein broodje. Sommige gebruiken een wit puntje andere meer een kwart stokbrood. We proberen er een paar verschillende. Poboy met Brisket is de lekkerste.

Vanaf New Orleans volgende we de highway 18 langs de Mississippi. Langs deze weg staan een aantal grote antebellum huizen met hun plantages. We zien er een aantal vanaf de weg, maar nemen een tour bij Oak Alley Plantation. We krijgen een tour van een meneer die ook gekleed is in de stijl van toen. Hij weet er erg veel van en verteld leuk.

We komen door heel het huis en mogen overal foto's maken. Ook de tuin is erg mooi. De slaven verblijven staan er nog en zo is het goed te zien hoe zij leefden in die periode.

Bij Lafayette zoeken we een leuk hotel en vragen naar een goede swamp tour. Nu we er toch zijn moeten we natuurlijk wel even een krokodilletje zien. De La Houssaye's Swamp Tour wordt het. Een klein ritje er naar toe en het laatste stuk over een onverharde weg. Zelfs daar ligt een kroko langs de weg te wachten of hij een hapje tourist kan bemachtigen. Het is niet druk, maar precies genoeg om een halve boot te vullen. Dus lekker de ruimte en een gezellig groepje van 7 geloof ik.

De boot is lekker laag en kunt dus goed over de rand in het water kijken.

We zijn ruim twee uur weg geweest over het Lake Martin.

Vlakvoor Houston ligt een klein dorpje dat Nederland heet.

Daar moeten we natuurlijk even voor de lol doorheen rijden.

Het heeft een paar Nederlandse straten zoals Heerenstraat, Willemstraat en Prinsenstraat. Er is zelfs een Holland Square. Er zijn dus toch Amerikanen die weten dat Holland hetzelfde land is als The Netherlands.

Het is laat in november dus best fris. We komen aan in Calveston en vinden een goede Best Western met uitzicht op de zee. We gaan 's avonds nog even naar de pier. Het waait goed en het ziet er echt voor kinderen uit. Ook de prijs is belachelijk als je er alleen even overheen wil lopen. Dus wij besluiten er niet op te gaan. We zoeken nog even naar een paar caches en zoeken ons bedje op.

Na Calveston gaan we ons hotel opzoeken in Webster. Dit ligt lekker dichtbij een outlet mall en uiteraard "Houston we have a problem" Nasa's Johnson Space Center. We waren ook op het Kennedy Space Center geweest in Florida. Ook hier kun je met een treintje mee op een tour. Ik moet zeggen dat Kennedy Space Center veel mooier is. Als je een keus moet maken dan zou ik in Florida gaan. Hier is ook heel veel te zien, maar in Florida net even wat meer. Zeker als het gaat om raketten etc. Al met al een leuke middag geweest.

Het is donderdag, dus Thanksgiving day. We zijn in Houston dus gaan we daar eens kijken naar de Thanksgiving Parade. We zijn op tijd en zelfs een goede parkeer plek in de buurt. We zoeken een mooi plekje tussen de mensen en hier wachten we tot het begint. Santa Claus komt altijd als laatste, dus daar moeten we zeker op wachten. In Philadelphia duurder de parade een paar uur. Gelukkig hier maar een uurtje. Na de parade loopt letterlijk heel de stad leeg. En binnen een uur is het weer doodstil in de stad. Alle winkels dicht iedereen naar huis. Zelfs geen hop-on hop-of bus.